မိုးကုတ္က ေက်ာက္တူးသမားေတြ အဖိုးတန္ရတနာကိုရဖို. ခက္ခဲႀကမ္းတမ္းျပီး အႏၱရာယ္မ်ားလွတဲ. ေျမတူးျခင္း အလုပ္ကို လုပ္ႀကသလို ၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ရဖို. ဘယ္အရာမွ ကိုယ္.ဘက္မွာမရွိဘဲျဖစ္ေနတဲ. ေနရက္ေတြကို တူးဆြခဲ.တဲ. သူေလးေယာက္ရွိပါတယ္ ။
သူတို.ကေတာ. ဘိုေက်ာက္ ၊ ညီမြန္ ၊ ေ၀ဒီႏွင္း ၊ မင္းခ်စ္ဦး တို.ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကမၻာႀကီးရဲ.ေအာက္ေခ်က ေရြ.လ်ားမႈေတြေႀကာင္. ေျမျပင္ေပၚမွာ ငလ်င္လႈပ္ခတ္မႈေတြျဖစ္ေပၚေစျပီး အရာ၀တၳဳေတြ ေရြ.လ်ားခဲ.ရသလို ၊ ကၽြန္ေတာ္တို.ေလးဦး စုစည္းေနရာကေန တစ္ေယာက္နဲ.တစ္ေယာက္ ေ၀းကြာခဲ.ႀကပါတယ္။
အေလ.က်ေပါက္တတ္တဲ. ျမက္ပင္ အခ်ဳိ.နဲ. အဖိုးတန္ ပန္းပင္တခ်ိဳ.ဟာ ေလေျပေလညွင္းကတဆင္. ၀တ္မံႈကူးႀကသလို ကြၽန္ေတာ္တို. ေ၀ဒနာေတြကို၀တ္မံႈ ကူးျပီး ေန.ရက္မ်ားစြာကိုျဖတ္သန္းလြန္ေျမက္ခဲ.ႀကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို. တစ္ေယာက္နွင္.တစ္ေယာက္ မိုင္ေပါင္း မ်ားစြာ ေ၀းကြာေနႀကေပမယ္. တစ္ေယာက္အသံကို တစ္ေယာက္ႀကားေနရတယ္။ တစ္ေယာက္အရိပ္ကို အျခားတစ္ေယာက္က ျမင္ေနရတယ္။ ေႀကးႀကီးႀကီးေပး၀ယ္ထားတဲ. ရူးသြပ္မႈမွာ ကၽြန္ေတာ္တို.ေလးေယာက္ဟာ အေသခ်ာ တူညီခဲ.ႀကတယ္။
တစ္ခ်ိန္က ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ ေတာက္ပခဲ.တဲ.ေနေရာင္ဟာ ခုထက္ထိကၽြန္ေတာ္. ခႏၥာကိုယ္ထဲမွာေႏြးေထြးဆဲ။ တစ္ခ်ိန္က ဦးပိန္တံတားေပၚမွာ ျပီးျပက္ခဲ.တဲ. ဆည္းဆာဟာ ခုထက္ထိ ကၽြန္ေတာ္. အာရံုထဲမွာ လွပဆဲ။ ခဏေလး မ်က္ေတာင္ဆယ္ခ်က္ခတ္လိုက္ရံုနဲ. ဆယ္နွစ္ဆိုတဲ. အခိ်န္ဟာ ကုန္လြန္သြားတယ္။ ခု ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရတဲ.စိတ္နဲ. ရင္ဘတ္ထဲက ေတာင္သမန္အင္းေရျပင္ကို ေငးႀကည္.လိုက္ေတာ. အင္းေရျပင္ဟာ ျပာလဲ.လဲ.မီးေတာက္ေတြနဲ. ေလင္ျမိဳက္ေနတယ္။ ။
မင္းခ်စ္ဦး ။ ။
